De douane zijn hier 2 mannetjes met een laptop en een stempelkussen, de een voert je paspoort nummer in en kijkt je onderzoekend aan en de ander vraagt waarom je niet ingevuld heb of je wel of niet rookt? Of dat van enig belang is en stellen vragen als; waar is je man ? Als je als vrouw alleen bent zoals reisgenote Ingrid of ben je student ? Afijn een stempel en een CIN nummer verder, CIN nummer is heel belangrijk, heb je overal nodig als je een auto mee hebt. De oversteek gaat voor de rest voorspoedig, de TESO maar dan iets groter, maar vooral roestiger. Aangekomen in Tanger eerst alle auto's opstellen, maar dan bedenkt er iemand met een politiepet dat we daar niet mogen staan, dus doorrijden met de hele handel richting de douane. Bij de douane weer veel mannen met petten die allemaal gewichtig kijken, ook daar met het hele konvooi ruim een uur gewacht. Ook hier moesten weer tig formulieren ingevuld worden, nog meer handtekeningen, nog meer stempels.
Maar op een gegeven moment mogen we dan toch weg, richting Tetouan de bergen in, alleen is dit niet van lange duur en staan we al gauw langs de weg met een Mitsubishi Pajero die geen remmen meer heeft, best lastig in de bergen...
Niet veel later ligt Gert-Jan onder de auto om een en ander los te maken en de remleiding dicht te slaan zodat er geen remolie uitloopt en na maar weer een uur gaan we weer op weg. Rond 12.30 uur komen we aan in Tetouan waar we verzamelen bij een giga-superduper-appie waar we nog wat voorraden kunnen inslaan, groente, brood en veel water. Want wat je hier ook doet, zorg dat je water bij je hebt.
Na de voorraden te hebben aangevuld en een broodje gegeten gaan we op weg richting Fes. We nemen rond 16.00 uur de leuke route; die is ook wel wat spannender, veel auto's smalle wegen en rijden als gekken, APK is nog niet uitgevonden hier...Veel kuilen in de weg, ezels langs de kant, vrouwen, kinderen en oude mensen met allerlei handel. Wat je hier veel ziet zijn cactusvruchten die groeien overal langs de weg maar worden ook veel verkocht, olijven stikt het trouwens ook van. Na een paar uur slingeren door de bergen, om werkzaamheden en ongelukken heen, krijgt een van onze medeteams panne. We zijn net een dorpje door waar de tijd stil lijkt te staan, ik heb nog ter controle gevraagd; “het is toch 2011?”
De knaloranje landrover 109” ambulance kan de koppeling niet meer gebruiken, tenminste hij schiet er steeds uit, het blijkt de bovenste koppelingscilinder te zijn die niet meer werkt. Gert-Jan gaat hulp halen in het geitendorp Zoumi genaamd, hij komt terug met een soort monteur. We gaan mee naar het dorp en gaan een paar ernstig smalle straatjes door en komen rond 17.30 uur bij een soort van garage, nou ja wat er voor door moet gaan dan. Veel kinderen en vrouwen op straat er wordt heftig geklust door de locals en na drie kwartier is het onderdeel eruit. Deze verdwijnt voor een rubbertje en wij wachten braaf op de dingen die komen gaan. We krijgen van de lokale vrouwen witte plastic tuinstoeltjes aangeboden, we kunnen in de steeg tegenover de garage zitten. Het wordt inderdaad wachten, wachten, wachten. We vermaken de kindjes in de straat, kopen cakejes bij het kleine winkeltje. De techneuten staan in de garage en kijken boeiend toe.
Rond 19.30 uur doen we een tomatensoep met brood bij het schemerlicht. We klagen niet en maken het met elkaar gezellig, ook al beginnen de eersten onder ons wat moe te worden. We maken thee en koffie en wachten op verdere acties van onze Marokkaanse monteurs. Na nog meer wachten wordt tegen 21.00 uur duidelijk dat de reparatie vandaag niet meer gaat lukken. Dus wat nu ? Na overleg en veel heen en weer gepraat met de monteurs besluiten we in Zoumi te blijven. De monteur biedt aan dat we in zijn huis kunnen slapen met zijn achten, er wordt een verdieping ingeruimd met matrassen en kussens en we kunnen slapen. Er wordt ook eten gehaald, we krijgen pide (plat brood), olijfolie en stukken lamsgehakt, pure verwennerij en smaakt ook prima met de meegebrachte bier en wijn.
We krijgen ook nog geestveruimende middelen aangeboden van de 'garagist' maar dat slaan we af. Na al dat lekkers gaan we slapen, wel wat onrustig overigens, veel geblaf van honden, gebalk van ezels en hanen die veel te vroeg kraaien...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten